POST FESTUM | SAN DUG 24 GODINE, PRVI PUT POD IMENOM SRBIJA, NEKI NISU BILI NI ROĐENI, OD PIKSIJA KAPITENA DO STOJKOVIĆA SELEKTORA, OSTVAREN PRVI I NAJVAŽNIJI STRATEŠKI CILJ RUKOVODSTVA NA ČELU SA DRAGANOM DŽAJIĆEM

San dug 24 godine, san koji je ostvarila grupa sjajnih momaka, onih koji su jednom već ispisali istoriju fantastičnom pobedom u Lisabonu. Sada su naciji podarili plasman na takmičenje na kojem reprezentacija nikad nije učestvovala pod imenom Srbija! Dakle, od 2006. i dana osamostaljenja, ali vreme nas vraća u 2000. godinu kada je državni tim, tada pod imenom SR Jugoslavija, poslednji put bio učesnik Prvenstva Evrope. Koliko je to daleko bilo najbolje govori činjenica da nas je tada u Belgiji i Holandiji kao kapiten predvodio današnji selektor. Dragan Stojković. A u timu koji je tada nosio „plavi“ dres bio je i Goran Đorović, asistent Stojkovića u stručnom štabu koji je Srbiji podario odlazak na samit najboljih evropskih selekcija.

Prolazile su godine, silni ciklusi, menjali se selektori, dešavale se stvari koje nemaju veze sa fudbalom, ispadi huligana, koji su uticali da fudbalska reprezentacija Srbije bude „izopštena“ iz visokog doma evropskog fudbala. Dragan Stojković je 14. selektor reprezentacije od 2000. godine, neko bi posle svega rekao, od Piksija kapitena do Stojkovića selektora. Četvrt veka, zaista neverovatna, nestvarna činjenica koliko je srpski reprezentativni fudbal patio za plasmanom na najveće kontinentalno takmičenje. I zato naklon Tadiću i drugovima, stručnom štabu na čelu sa selektorom Stojkovićem koji su posle 24 godine naciji servirali dva vezana najveća takmičenja, Svetsko i Evropsko prvenstvo.

Zanimljivo zvuči i podatak da danas u selekciji imamo igrače koji nisu bili ni rođeni kada je nacionalni tim poslednji put bio učesnik Prvenstva Evrope. Lazar Samardžić, Ivan Ilić, Strahinja Eraković, Strahinja Pavlović…Dušan Vlahović je imao tek šest meseci, a generacija (1995-96.) koja je osvojila svet na Novom Zelandu, jedva da se seća nastupa Piksijeve Jugoslavije u Belgiji i Holandiji. Sve to govori o značaju plasmana na EURO u Nemačkoj. Kao i činjenica da je Srbija Evropi i svetu u tih 24 godine podarila veliki broj fantastičnih igrača, svetski priznatih veličina, ali igrača koji nisu imali privilegiju da nose dres Srbije na Prvenstvu Evrope.  Nemanja Vidić, Branislav Ivanović, Nemanja Matić, Aleksandar Kolarov, Vladimir Stojković, Marko Pantelić, Saša Ilić, Milan Jovanović, Nikola Žigić…veliki, zaista veliki broj asova, spisak je dug, blizu 250 igrača je igralo za reprezentaciju u svim tim kvalifikacijama, koji je propustio odlazak na završni samit najboljih evropskih selekcija.

Važno je na kraju apostrofirati i činjenicu da je rukovodstvo Saveza na čelu sa predsednikom Draganom Džajićem ostvarilo prvi i najvažniji strateški cilj, postavljen na prvoj sednici IO FSS novog saziva – plasman najboljeg nacionalnog tima na Evropsko prvenstvo 2024. Važan temelj za ostvarenje ostalih prioriteta, postavljenih ciljeva. Sve za dobro srpskog fudbala, klupskog i reprezentativnog.